بدون تردید بازی کردن عاملی حیاتی در رشد کودکان محسوب میشود ذات بازی درمانی برای کودکان لذت بخش است .به رشد عمومی انها کمک میکند.

بازی فعالیتی سرگرم کننده است که چشم انداز روشنی از زندگی به فرد می دهد و خود بیانگری، خودآگاهی، خود باوری و خودکارامدی را در او ارتقا میدهد.

بازی کردن احساس تنش و خستگی را کاهش داده و باعث می شود. کودک به شیوه ای مناسب با دیگر
انسانها ارتباط برقرار کند. تفکر سازنده، خلاقیت و اکتشاف را در .کودکان بر می انگیزد،هیجاناتشان را تنظیم می کند وبه انها اجازه می دهد تا مهارتها و نقش هایی که برای بقا ضروری هستند را طی بازی تمرین میکنند.

یکی از اصلی ترین علائمی که کودکان با اختلال طیف اتیسم را توصیف می کند. این است که این کودکان توانایی و تمایلی برای شرکت درفعالیت های بازی ندارند.

آنها به طور طبیعی پتانسیل بازی را درک نمی کنند و اغلب به عنوان کودکانی که دربازی کردن ناتوان هستند به
آنها اشاره می شود. در کودکان با اختلال اتیسم، بازی با اسباب بازی و دیگر وسایل غیر معمول است و جزء رفتارهای هدفمند آنها نیست.

1.اهمیت بازی درمانی برای کودکان اتیسم

بازی کودکان اتیسم معمولا غیرعملکردی، تکراری، انعطاف ناپذیر و با علائق محدود است. در حالیکه بازی کودکان عادی داوطلبانه.خودانگیز، قابل انعطاف، خلاقانه و با تقویت درونی است.

اتیسم اختلال رشدی مادام العمر نافذی است که با نقائصی در تعامل اجتماعی متقابل، ایما و اشاره کردن، یادگیری مشاهده ای.توجه اشتراکی،بازی نمادین و یادگیری ابراز احساسات شناخته شده است. در این کودکان اجتناب اجتماعی وجود دارد که شامل تماس چشمی کوتاه و ... است.

بازی کار کودک است و ابزار قدرتمندی است برای کمک به کودکان اتیسم تا از در خودماندگی و غرق در خود بودن فراتر روند و به واقعیت نزدیک شوند.
بازی راهی را برای تعامل این کودکان با افراد و اشیائی که در محیطشان قرار دارد فراهم می کند به آنها اجازه میدهد تا مهارتهای ضروری را در تمامی حیطه ها یاد بگیرند و تمرین کنند.
برای کودک اتیسم یاد گرفتن اینکه چطور به صورت مناسب با اسباب بازی ها بازی کند می تواند جایگزین بازی غیرعملکردی شود و در نهایت اعتماد به نفس و کفایتمندی را در او افزایش دهد.

2.تفاوت بازی کودکان اتیسم وکودکان بدون ناتوانی رشدی

یاد گیری فعال از ارتباط اجتماعی می شود و اغلب هم درگیر رفتارهای تکراری و خودتحریکی می شوند. بنظر می رسد موقعیتها برای اینکودکان کاملا متفاوت ازهم هستند و کودک در هر موقعیت اجتماعی باید پله به پله مراحل آن را حفظ کند و یاد بگیرد.

انها مشکلات زیادی هنگام صحبت کردن در مورد تجربیات خود دارند و برایشان خیلی سخت است که تجربیات احساسی خود را با دیگران در میان بگذارند.

دشواری بازی را شروع و حفظ می کنند و طی بازی با موانع زیادی مواجه می شوند مانند مشکلات در برنامه ریزی حرکتی، ارتباط بیانی ودریافتی، تقلید کردن و حرکات درشت و ظریف.

تعامل اجتماعی(social interaction) ارتباط (communication)خیال پردازی (imagination)
از عناصر اصلی در فعالیتهای بازی محسوب می‌شوند که در اختلال طیف اتیسم مشکلات وسیعی در این سه مولفه وجود دارد .

بازی پدیده پیچیده ای است که به طور طبیعی برای اکثر کودکان به وقوع می پیوندد. کودکان میان سطوح گوناگونی از رشد بازی پیش میروند و می توانند طی آن به فرآیندهای فکری شان پیچیدگی، خیال پردازی و خلاقیت اضافه کنند.

اما برای کودکان با اختلال طیف اتیسم،
سطوح مختلفی از بازی رشد نمی کند و یا به صورت تکه تکه و جدا از هم ایجاد می شود.
بازی درمانی شامل تعداد زیادی از متدهای درمانی می شود که تمامی انها مزایای درمانی بازی را به کار می گیرند. انواعی از مداخلات بازی برای کودکان اتیسم وجود دارد.
بعضی از این مداخلات ساختار یافته و با حداقل انعطاف پذیری هستند و بعضی دیگر کودک محور ولذت بخش است.

http://www.ofoghclinic.ir/play-therapy

3.طراحی محیط بازی درمانی

در بازی درمانی، درمانگر بر اساس نیازهای خاص کودکان، محیطی را طی بازی طراحی و اجرا می کند و از علاقمندی های کودک استفاده می کند تا فعل و انفعلات او را تشویق کند. موقعیت هایی برای همکاری کودک و درگیر شدنش در حل مسئله ایجاد می کند.

راه وروش های انطباقی مورد استفاده ی کودک را شناسایی کرده و راه حل هایی برای موقعیتهای دشوار پیشنهاد می دهد و جهت ساختن
مهارتهای متقابل (مانند به اشتراک گذاشتن، نوبت گرفتن و …)، مهارتهای خیال پردازی (مانند وانمود کردن به غذا دادن به عروسک ها) و حتی مهارتهای تفکر انتزاعی با کودک کار می کند.

4.بازی درمانی گروهی

چنانچه کودک در برقراری ارتباط با دیگران بهتر عمل کند. ممکن است کودکان دیگری
نیز آورده شوند . بازی درمانی به صورت گروهی تشکیل شود تا مهارتهای اجتماعی پیچیده تر توسعه یابند.
بازی درمانی گروهی به کودکان اتیسم کمک می کند. تا نسبت به رفتارهایشان مسئولیت پذیرتر شوند . استراتژی های موفقیت آمیز خود را افزایش دهند. راه حل های جدید و سازنده برای مشکلات پیدا کنند. احساسات و عواطف را تجربه و بیان کنند. به افکار و احساسات دیگران احترام بگذارند و با آنها همدلی کنند،

مهارتهای اجتماعی جدید و مهارتهای ارتباطی با خانواده و هم سالان را یاد بگیرند و اطمینان بیشتری نسبت به
توانمندی های خود به دست بیاورند.

هم چنین خیلی اوقات بازی درمانی می تواند به والدین کمک کند. تا نقش فعالی در رشد و پیشرفت کودک
اتیستیک خود داشته باشند. یکی از مهم ترین اهداف اطمینان یافتن از این است که کودکان با اختلال اتیسم بسیاری از مهارتهایی را که درطول بازی آموخته اند به محیط ها و افراد گوناگون تعمیم دهند.
بنابراین در صورتی که به والدین آموزش داده شود. و بازی به عنوان جزئی از فعالیت های روزمره زندگی کودک قرار بگیرید، کودک به رشد و تکامل نزدیکتر می شود.

https://www.healthline.com/health/play-therapy