اختلالات درونی سازی شده و برونی سازی شده

امروزه مشکلات و اختلالات کودکان و نوجوانان در دو دسته ی اختلالات درونی سازی شده و برونی
سازی شده قرار گرفته است. بازی درمانی
مشکلات درونی سازی شده مانند اضطراب،افسردگی و… هستند؛ در مقابل مشکلات برونی سازی شده
الگوهای رفتاری ناسازگاری هستند که در تعارض با دیگر افراد و انتظار هایشان قرار میگیرند مانند
مشکلات رفتاری، مشکلات انضباطی، رفتار های اغتشاش آمیز، بزهکاری، رفتار های غیر قابل مهار
و… که طیف وسیعی از مشکلات را در بر میگیرند و میتوانند آثار مخربی بر کودک، خانواده و
اطرافیان کودک و در مجموع بر کل جامعه داشته باشند.

در ادامه راهکارهای درمانی و تاثیر بازی درمانی کودک محور بر این اختلالات را بررسی خواهیم کرد.

نشانه های این دسته از اختلالات در رفتار برونی کودک نمود پیدا میکنند و نمایانگر عمل منفی کودک
بر محیط بیرونی هستند از این رو بیش از آن که بر خود فرد اثر گذارند موجب مشکل برای دیگران
خواهند شد.
بارزترین نشانه های مشکلات برونی سازی شده را میتوان پرخاشگری، نافرمانی و تضاد ورزی،
برانگیختگی و… دانست.
کودکانی که رفتار های پرخاشگرانه نشان میدهند در صورتی که مداخله ی زود هنگام دریافت نکنند در
خطر افزایش رفتار های مسئله ساز در طول عمر خود هستند.
علاوه بر این، چنین رفتار های مسئله سازی مهارت های مهم اجتماعی، هیجانی و موفقیت های تحصیلی
و فردی آن ها را در آینده تحت تاثیر قرار میدهد.

راهکارهای درمانی

اگرچه بسیاری برای درمان این علائم چالش برانگیز شروع به دارو درمانی میکنند با این حال ارزیابی
زود هنگام و مداخله درمانی در کاهش پرخاشگری های ناسازگارانه بسیار موثر است.
پرخاشگری به عنوان پاسخ طبیعی انسان ها به شرایط هیجانی مختلفی است که در طول زندگی تجربه
میکنند و از شیرخوارگی شروع میشود.

نوزادان از اوایل سه ماهگی میتوانند واکنشهای چهره ای خشم و
عصبانیت را در مراقبان خود شناسایی کنند. سطوح نرمال پرخاشگری بسیار سازگارانه است وحتی
ممکن است کفایتمندی را در جرات مندی، رقابت و موفقیت در چالش های روزمره ی زندگی ارتقا دهد.

زمانی که کودکان وارد مرحله نوپایی میشوند رفتار پرخاشگرانه آنها نسبت به نوزادی آشکارتر میشود.
بین دوازده تا هجده ماهگی کودکان به طور واضحی از خودشان و دیگران آگاهی دارند اما به طور کلی
توانایی زبانی برای بیان احساساتی چون خشم و نا امیدی را ندارند و بجای آن، بروز احساسات در آنها
به صورت گریه زیاد، بدقلقی، بی قراری واعمال فیزیکی ظاهر میشود.

همزمان با بدست آوردن مهارت های زبانی و افزایش واژگان بیانی در رده سنی دو تا پنج سال کمتر بر
انواع فیزیکی پرخاشگری تمایل نشان میدهند و بیشتر بر توانایی های کلامی خود برای بیان احساسات
تکیه میکنند. در سنین مدرسه)ابتدایی( پرخاشگری فیزیکی و کلامی به طور قابل مشاهدی ای کاهش
میابد. بازی درمانی

بازی درمانی

به تدریج کودکان میتوانند تمایلات پرخاشگرانه ی خود را مانند هل دادن و ضربه زدن که در سالهای
اولیه مشاهده می شوند با رفتار های مناسب تر اجتماعی جایگزین کنند. پرخاشگری در سنین مدرسه
معمولا به شکل پرخاشگری ارتباطی نمایان میشود که با احساس بیزاری از دیگر کودکان، قلدری، تقلب،
تخریب گری و… مشخص میشود.
برای کودکان نرمال که در مسیر رشد طبیعی قرار دارند سالهای مدرسه به عنوان نقطه عطفی است که
طی آن پرخاشگری با افزایش سن کاهش میابد و توانایی های در حال افزایش کودکان برای تنظیم
احساسات و هیجاناتشان در کاهش قابل توجه رفتارهای پرخاشگرانه موثر است.

اگرچه در بسیاری از کودکان سنین مدرسه رفتار های پرخاشگرانه کاهش میابد. ، برای بعضی از آنها این
اتفاق نمی افتد و فقدان مداخله ی زود هنگام باعث میشود این رفتارها در طول زندگی ثابت باقی بماند و
منجر به نقائص اجتماعی، هیجانی، تحصیلی و ارتباطی زیادی شود.

بازی درمانی
این ویژگی های پرخاشگرانه ی ناسازگار میتواند در طولانی مدت منجر به آسیب های روانی بیشتری
شود همچون: اختلال عملکرد در خانواده، جرم و جنایت و یا همراه شدن با سایر اختلالات مانند اختلال
سلوک، اختلال نافرمانی مقابله ای و سو مصرف مواد و الکل.

با توجه به آثار مخرب مشکلات برونی سازی شده و پیامدهای دراز مدت آن لزوم مداخله زودرس
اجتناب ناپذیر میشود؛ از این رو یافتن درمانهای موثر و راهبردهای پیشگیری از گسترش این مشکلات
از اهمیت بسیاری برخوردار است.

بازی درمانی کودک محور

یکی از روش های درمانی متمرکز بر کودک، بازی درمانی است که طی چندین دهه اثر بخشی
آن به اثبات رسیده است.
بازی درمانی با داشتن قابلیت بررسی و درمان همزمان مشکلات مختلف به بهترین وجه در درمان
مشکلات برون سازی شده مورد استفاده قرار میگیرد.

بازی درمانی کودک محور یک مداخله ی تکاملی برای کار کردن با کودکان است و رابطه درمانی عامل
اصلی بهبود در این درمان است.

طبق بازی درمانی کودک محور، رفتار های بیرونی کودکان تجلی تجارب درونی و احساسات متعاقب
آنها هستند.

بازی درمانی کودک محور مداخله ی کارآمدی در کاهش علائم برونی سازی شده کودکان است. این
شیوه با ایجاد چارچوب ارتباطی ایمنی بخش، کودکان را در بیان صحیح احساسات درونی و مشکلاتشان
یاری میکند و در جریان آن مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان گسترش میابد.

در واقع بازی درمانی در تنظیم و تعدیل حالت های عاطفی و هیجانی و استفاده از پاسخ های رفتاری
دقیق تر و ظریف تر در موقعیت های مختلف به کودکان کمک میکند و در نهایت امکانات و ظرفیت
های شناختی و عاطفی کودکان را ارتقاء میدهد.
بنابراین بازی درمانی کودک محور یک گزینه ی درمانی مناسب برای کودکانی است که علایم رفتار
های پرخاشگرانه را از خود ظاهر میسازند.