اختلالات تلفظی در کودکان

اين اختلال شايع ترين نوع مشكلات ارتباطي است كه در آن توليد صداهاي تكلمي با سطح رشدي و تكاملي كودك متناسب نيست. كودك نمي تواند آن گونه كه بر اساس سن او انتظار مي رود، تلفظ شمرده و صحيحي را از كلمات ارائه دهد. قابل فهم بودن گفتاراين كودكان نسبت به ميزان كلامي كه در موقعيت خاص توليد كرده اند و جملاتي كه گفته اند، كم است.كودك ممكن است نوك زباني صحبت كند، يا بعضي از حروف و صداها را حذف كند (مثلاً  به جاي كلمه عروسك مي گويد عوسك، يا به جاي نادر مي گويد  نار، يا شيريني را به صورت شييني تلفظ مي كند) و يا ممكن است حرفي را جايگزين حرف ديگر كند(مثلاً  به جاي گربه بگويد دربه).

بسياري از موارد فوق در طي فرآيند رشد طبيعي كودكان نيز ديده مي شوند، اما به تدريج كه سن كودك افزايش مي يابد، انتظار مي رود تكلم او بيشتر براي ديگران قابل فهم باشد. اما در اين اختلال مشكل تلفظ كودك پس از طي دوره طبيعي رشد بازهم ادامه مي يابد. اين بيماري معمولا در 4 سالگي شروع مي شود. زماني كه انتظار مي رود تكلم كودك قابل فهم باشد. در مورد بچه هاي  زير 3 سال زماني تشخيص اين اختلال گذاشته مي شود كه تكلم حتي براي اعضاي خانواده نيز غير قابل فهم باشد. اشكال خفيف تر ممكن است تا زمان ورود به مدرسه تشخيص داده نشود. شيوع اين بيماري در سنين پيش از مدرسه بالاتر و بين 15-10 درصد مي باشد ولي در سنين مدرسه شيوع آن كاهش يافته و به 6-2 درصد مي رسد. اين بيماري در پسران شايع تر از دختران است. اين كودكان در ريسك اختلالات يادگيري و مشكلات تحصيلي هستند. ممكن است ساير مشكلات زباني و تكلمي در آنها وجود داشته باشد. در نتيجه در ارزيابي اين كودكان بايد مشخص شود كه آيا فقط مشكل تلفظ وجود دارد يا ساير مشكلات گفتاري و زباني نيز هست.