رفع اشکال در مهارت های محاسباتی پایه :
برخی از مشکلات در ریاضی ناشی از وجود نقایصی در مهارت های محاسباتی پایه است . مشکل دانش آموز باید با مراجعه به نقایص زیربنایی در فرآیندهای یاد گیری ارزیابی شود (عوامل کلامی ، فضایی ، ادراکی یا حافظه) . دانش آموزان باید مهارت های محاسباتی پایه را که در آن ها نقص دارند از جمله جمع ، ضرب ، تقسیم ، کسر اعداد ، اعشار و درصد یاد بگیرند . (بلی ، تورنتون 1989 به نقل از لرنر 1997)
رفع موانع توجه و دقت :
تعدادی از دانش آموزان با این که عملیات مربوط به ریاضی را به خوبی می دانند، اما به علت عدم توجه کافی، دچار اشتباهاتی می شوند که نمره آن ها را در درس ریاضی کاهش می دهد . مثال های زیر نمونه هایی از این اشتباهات هستند :
عدم توجه به علامت ها : 

به علت عدم توجه کافی به علامت ها، به جای تفریق، جمع یا به جای ضرب، تقسیم می کنند.

عدم دقت به ستون ها :
- یکان و دهگان و صدگان را به دقت در ستون مربوطه نمی نویسند و در نتیجه عمل جمع یا تفریق را اشتباه انجام می دهند .
عدم توجه به نوشتن کامل اعداد :
- به علت عدم توجه کافی، گاهی فراموش می کنند عدد آخر را بنویسند (جواب را به صورت کامل نمی نویسند)
جا انداختن اعداد :
- یکی از اعداد را هنگام جمع یا تفریق جا می اندازند.
محاسبه نکردن :
بدون محاسبه یک عدد آن را می نویسد .
اشتباه در اثر مجاورت نویسی :
- اعداد دو عمل ریاضی را که در کنار هم نوشته اند با هم قاطی می کنند.

این قبیل دانش آموزان در واقع عملیات مربوط به ریاضی را می دانند، اما توجه و دقت کافی ندارند. بنابراین دادن تمرین های ریاضی یا تدریس مجدد برایشان نه تنها مفید نیست بلکه یک عمل خسته کننده نیز می باشد. به علاوه چون مشکل اصلی آن ها، یعنی کم دقتی، درمان نشده است در تمرین های جدید نیز باز همان اشتباهات را تکرار می کنند و در واقع به انجام اشتباه عادت بیشتری می کنند. در حقیقت ما به آن ها تمرین داده ایم تا اشتباهاتشان را تکرار کنند.
تعدادی از اختلالات ریاضی و تمرین های پیشنهادی برای رفع آنها :
1. نمی تواند چیزهای مختلف را طبقه بندی کند.
2. توانایی ردیف بندی را ندارد.
3.  تناظر یک به یک را نمی داند.
4. در بازشناسی دیداری اعداد مشکل دارد و قادر نیست اعداد را بصورت نماد بنویسد.
5. مفهوم صفر را نمی داند .
6. مفاهیم سبکتر و سنگین تر را نمی داند .
7. نمی تواند مساله مربوط به جمع یا تفریق را بنویسد.

تمرین های پیشنهادی برای رفع هر کدام از این اختلالات :
1. دانش آموز نمی تواند چیزهای مختلف را طبقه بندی کند . برای این مورد از تمرین هایی مشابه مثال زیر استفاده کنید :
شکل ها همانند را در میان تصاویر زیر با خط به هم وصل کنید .
œ   ♣   &    ♥   
♣   &    œ  ♥
2. دانش آموز توانایی ردیف بندی ندارد :
وقتی مفهوم ترتیب را آموزش می دهید ، باید از دانش آموز بخواهید که بیان کند چه عددی بعد از 6 یا قبل از 5 پائین 2 و 4 می آید. همچنین ، از دانش آموز بخواهید که اولین ، آخرین یا سومین شیء را از مجموعه اشیا نشان دهد .
تمرین پیشنهادی :
تعدادی نی نوشابه به اندازه های مختلف به کودک بدهید و از بخواهید آنها را به ترتیب اندازه ردیف کند .
تعدادی اشکال هندسی در اختیار کودک قرار دهید تا به ترتیب از کم سطح ترین تا بیشترین سطح را مشخص کند .
3.  دانش آموز در تناظر یک به یک مشکل دارد :
در تناظر یک به یک ، یک عنصر از یک مجموعه تنها با یک عنصر از مجموعه دوم جفت می شود. جفت کردن پایه ایی را برای شمارش فراهم می کند. مفهوم اعداد برای کودکی که مشکل تناظر یک به یک دارد گیج کننده است زیرا وی قادر نیست مفهوم عددی هر عدد را با نماد آن ربط دهد. کودکی که در این زمینه با مشکل روبرو است، اغلب اجسام موجود در گروه ها را مثل تعداد درخت های یک زمینه و یا تعداد افراد یک تصویر، را بدرستی نمی شمارد. اختصاص اعداد صحیح به هر جسم، نیز برای کودک مبتلا به مشکل تناظر یک به یک بسیار گیج کننده است . اگر به کودکی مجموعه ای از مهره ها را بدهید و او به شکل زیر آن ها را بشمرد در این حوزه مشکل دارد .
10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
فعالیتهایی که برای وصل کردن یک شیء به شیء دیگر طراحی شده اند در رفع این اختلال بسیار مفید هستند. از دانش آموز بخواهید که یک ردیف میخ را بر روی یک تخته به گونه ای ردیف کند که با ردیف از پیش تعیین شده هماهنگ باشد یا یک میز را بچیند و یک شیرینی را بر روی هر ظرف قرار دهد ، یا مواد آموزشی را بین گروه به گونه ای تقسیم کند که هر فرد یک شیء را دریافت نماید. و یا اینکه یک کیسه مهره را در اختیار کودک قرار دهید سپس چند مهره را از کیسه خارج کرده بشمارید و آن ها را کنار بگذارید. از دانش آموز بخواهید به همان تعداد مهره از کیسه بردارد و کنار بگذارد.
4. دانش آموز در باز شناسی دیداری اعداد مشکل دارد:
دانش آموزان باید باز شناسی اعداد را بصورت عددی (7 ، 8 ، 3) و بصورت حرفی (سه ، هشت ، هفت) یاد بگیرند. همچنین آن ها باید شکل های نوشتاری را با نمادهای گفتاری یکپارچه کنند. اگر کودکی یک عدد نوشتاری را با عدد دیگری اشتباه می کند، سرنخ های رنگی ممکن است به باز شناسی نماد به آن ها کمک کند. برای مثال، شما باید قسمت بالای عدد 3 را سبز و پائین آن را قرمز کنید. فعالیتهای دیگر این است که از دانش آموز بخواهید هر عدد مناسب را با مجموعه درستی از اشیا جور کند .
- برای رسیدن به این هدف می توان از نمادهای نمدی ، مقوایی یا گروهی از اشیاء استفاده کرد .
2 –1 –2 –1 –2 –1 –2 –1 –2 –1 –2 –1
- بعد از کسب مهارت از کودک می خواهیم اعداد را کپی کند .
2 –1 –2 –1 –2 –1 –2 –1 –2 –1 –2 –1
- سپس سایر اعداد را می نویسیم تا او کپی کند .
10 –9 –8 –7 –6 –5 –4 –3 –2 –1
از او می خواهیم تا اعدادی را که نام می بریم بدون نگاه کردن به اعداد بنویسد .
5. دانش آموز مفهوم صفر را نمی داند:
در یک پاکت 4 تا ، دریک پاکت 3 تا ، در یک پاکت 2 تا و در دیگری 1 نی قرار دهید و پاکت پنجم خالی باشد. از دانش آموز بخواهید اعداد مربوط به هر کدام از پاکت ها را بیان کند ، سپس او را راهنمایی کنید تا عدد مربوط به هر کدام را روی تخته بنویسد. به پاکت پنجم اشاره کنید و با تاکید بپرسید که در این پاکت چند نی وجود دارد؟ پاسخ را هدایت کنید تا به عدد صفر برسد .
6. دانش آموز مفاهیم سبک تر و سنگین تر را نمی داند:
یک ترازوی ساده در اختیار کودک می گذاریم و تعداد اسباب بازی به او می دهیم که آن ها را وزن کند و بگوید کدام سبک تر و کدام سنگین تر است.
7. نمی تواند مساله ای مربوط به جمع و تفریق را بنویسد:
الف - دانش آموز را تشویق می کنیم مساله ای طرح کند. در ابتدا می توانیم او را در انجام این کار راهنمایی کنیم تا سرانجام به تنهایی قادر به این کار شود .
ب - از او می خواهیم تعدادی مساله جمع و تفریق طرح کرده و آن ها را حل کند .
ج - از او می خواهیم جمع و تفریق و مساله های مربوط به آن را به دوستانش نیز بیاموزد .

پایان