کودکان روحیات متفاوتی دارند و با توجه به ویژگی های خود ؛ بازی های مختلفی را تجربه می کنند . در کاردرمانی عواملی که در انتخاب نوع بازی کودکان دخالت دارد عبارتند از : تفاوت های فردی ؛ میزان سلامتی؛ سطح رشد جسمی و حرکتی ؛ بهره ی هوشی ؛ جنسیت ؛ خلاقیت ؛ فرهنگ خانواده و موقعیت جغرافیایی . برهمین اساس است که بازیها به انواع گوناگون تقسیم می شود. کاردمانگر با توجه به سطح شناختی کودک ، بازی وی حین جلسه بازی درمانی را مورد ارزیابی قرار داده و  برنامه ی بازی درمانی وی  را انتخاب میکند. بازی ها از لحاظ شناختی در چهار دسته زیر قرار میگیرند. 

 

1.  بازی های عملکردی: کودک غالبا با  بازی هایی مانند جهیدن، تکان دادن، و ... که غالبا ساده هستند و با استفاده از حرکات تکراری عضلات انجام می شود سرگرم است.

2. بازی های ساختاری: کودک بیشتر بازی هایی با ساختار مشخص انجام میدهد، مانند (بریدن، چسباندن، ساختن برج از مکعب و لگو)، بازی های ساختاری عبارت است از دستکاری اشیاء به منظور خلق شیء دیگری است

3. بازی های نمایشی: کودک به صورت نمایشی در بازی ها شرکت میکند ، در بازی های نمایشی یک شی یا شخص به صورت استعاره ای مورد استفاده قرار می گیرد ( مثلا یک تکه چوب بعنوان اسب و یا یک همبازی بعنوان درخت فرض می شود)، کودک شخص یا شی را به صورت نمادین، چیز دیگری فرض می کند.

4. بازی ها ی قاعده دار : کودک قادر به درک و رعایت قوانین در بازی ها میباشد ، بازی های قاعده دار ( مثلا لی لی، هفت سنگ، و...)  براساس پیروی از اصول مشخص و محدودیت های مورد توافق انجام می شود.

کاردرمانگر  در بازی درمانی  مهارت های اجتماعی کودک را  مورد  توجه قرار میدهد. . بازی ها  از لحاظ اجتماعی در چهار دسته قرار میگیرند که کاردرمانگر به منظور پیشرفت مهارت های  اجتماعی کودک، با توجه به نوع  بازی انتخابی و عملکرد وی  در جلسه ی  بازی درمانی کودک محور و آزاد ، کودک ر ارزیابی میکند و برنامه ی  بازی درمانی وی را پی ریزی میکند.

 

بازی مشاهده ای؛ در این نوع بازی ها کودک شاهد بازی دیگران است و در بازی مشارکت نمی کند.

بازی انفرادی؛ کودک در این نوع بازی به صورت مستقل و جدای از دیگران بازی می کند و میلی به نزدیک شدن به دیگران ندارد.

بازی موازی؛  در این مرحله کودک در کنار دیگر کودکان بازی می کند. هرچند ابزارهای مورد استفاده وی همانند وسایل دیگر کودکان است اما همکاری و تعامل مشخصی بین آنان وجود ندارد.

بازی های شراکتی؛ در این نوع بازی ها هدف مشخص و کلی ای وجودندارد، تقسیم بندی مشخصی وجود ندارد ولی به همراه دیگر کودکان انجام می شود.

بازی های تعاونی؛ نوعی از بازی است که کودک در یک گروه سازمان یافته و دارای هدف مشخص مشغول به بازی میشود، در طی بازی هماهنگی دقیقی به منظور دستیابی به هدف بین اعضای گروه دیده وجود دارد.