منصور نوری، دانشجوی دكترای تخصصی كاردرما نی

علائمی که نشانه ی وجود مشکل دید در کودک است:

• چشم ها یا پلک ها قرمزند ، چرک دارند یا مدام اشک آلودند.
• چشم ها کدر ، چین خورده یا گرفته یا زخمند یا گرفتاری های مشخص دیگر دارند.
• یک یا هردو مردمک (مرکز تیره چشم) خاکستری یا سفید است.
• در سه ماهگی چشم های کودک هنوز شیئی یا نور مقابل خود را تعقیب نمی کند.
• در سه ماهگی کودک هنوز نمی تواند شیئی مقابل خود را بگیرد مگر اینکه صدایی از آن بلند شود یا با کودک تماس داشته باشد.
• چشم ها (چپ) اند یا یک چشم به خارج یا داخل کج شده یا متفاوت از دیگری حرکت می کند. (بعضی از «چپ» چشمی ها تا شش ماهگی معمولی است.)
• کودک برای دیدن (چشم ها را نیمه بسته) می کند یا برای نگاه کردن به اشئا سرش را می چرخاند.
• کودک در شروع استفاده از دست ها ، حرکت یا راه رفتن نسبت به کودکان دیگر کندتر است و اغلب به اشیاء می خورد یا دست و پا چلفتی به نظر می آید.
• کودک توجه کمی به اشیاء رنگ روشن یا تصاویر و کتاب ها دارد یا آن هارا به صورت خود بسیار نزدیک می کند.
• پس از غروب آفتاب اشکال در دید پیدا می کند(شب کوری).
• در دبستان کودک حروف روی تخته سیاه را نمی تواند بخواند. یا با حروف ریز کتاب مشکل دارد و هنگام خواندن خسته شده یا سردرد می گیرد.
• اگر کودک هریک از این علائم را نشان داد در صورت امکان دید او را امتحان کنید و یک بهداشتکار یا چشم پزشک را در جریان بگذارید. گاهی گام های پیش گیرانه یا درمان زودرس باعث نجات دید می شود.

نا بینائی همراه با معلولیت های دیگر

بعضی از کودکان مبتلا به فلج مغز یا معلولیت های دیگر نیز به طور نسبی یا کاملا نا بینا هستند. والدین ممکن است این موضوع را تشخیص نداده و رشد کند کودک یا عدم جذابیت اشیاء برای اورا به عقب ماندگیش (روانی و جسمی) نسبت دهند. درواقع نا بینایی خود می تواند از دلائل مهم بیماری باشد . حتی اگر کودک معلولیت دیگری نداشته باشد ، نا بینایی می تواند رسد مهارت های اولیه را کند و مشکل کند.  اگر کودک به اشیاء دور و برش نگاه نمی کند ، آن هارا نمی گیرد یا به آن ها توجهی نمی کند بینایی و (شنوائی) اش را بررسی کنید.