هر دو عنوان اختلال طیف اوتیسم (ASD) و اتیسم به طور کلی برای یک گروه از اختلالات پیچیده ای از رشد مغز می باشد مشخصه این اختلالات ، درجات مختلفی از مشکلات در تعامل اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیر کلامی و رفتارهای تکراری و کلیشه ای می باشد. در سال 2013 با انتشار کتابچه راهنمای تشخیصیV DSM-، تمام اختلالات اتیسم در زیر چترترکیب اختلال طیف اتیسم (ASD) قرار گرفته و با هم ادغام شدند. پیش از این، آن ها را به عنوان زیرگروه مجزا، از جمله اختلال اتیسم، اختلال فروپاشنده دوران کودکی، اختلال فراگیر رشد نامشخص (PDD-NOS) و سندرم آسپرگر دسته بندی می کردند.

اختلال طیف اتیسم (ASD) می تواند همراه با کم توانی ذهنی، مشکلات در هماهنگی حرکتی و توجه و مسائل مربوط به سلامت فیزیکی مانند خواب و اختلالات گوارشی باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در مهارت های بصری، موسیقی، ریاضی و هنر عملکردی بسیار عالی داشته باشند.

ریشه های اتیسم بنظر در مراحل اولیه رشد مغز می باشد. با این حال، بروز اولین علائم و نشانه های اوتیسم بین 2 و 3 سالگی خواهد بود.

شیوع اوتیسم

مطالعات نشان می دهد که شیوع اوتیسم در میان پسران نسبت به دختران چهار تا پنج برابر بیشتر می باشد. مبتلایان به ASD در ایالات متحده بیش از 3 میلیون نفر بوده و در سراسر جهان ده ها میلیون نفر می باشند. علاوه بر این، آمار نشان می دهد که شیوع اوتیسم 10 تا 17 درصد در سال های اخیر در آمریکا افزایش یافته است. هیچ توضیحی برای این افزایش مداوم وجود ندارد، اگر چه بهبود روند تشخیصی و تأثیرات زیست محیطی اغلب به عنوان دو دلیل در نظر گرفته می شود.

عامل بروز اوتیسم چیست؟

چندی پیش، در پاسخ به این سوال گفته می شد"ما هیچ ایده ای نداریم." پژوهش ها اکنون نشان می دهد همانطور که نوع ثابت و مشخصی از اتیسم وجود ندارد علت معینی نیز وجود ندارد. در طول پنج سال گذشته، دانشمندان تعدادی از تغییرات نادر ژن، یا جهش مرتبط با اتیسم را شناسایی کرده اند. با این حال، به نظر می رسد بسیاری از موارد اوتیسم با ترکیبی از ژن خطر ابتلا به اتیسم و عوامل محیطی موثر بر توسعه اولیه مغز ایجاد می شود. بنظر می رسد حضور استعداد ژنتیکی برای اتیسم، بوسیله ی موارد غیر ژنتیکی و یا "زیست محیطی" امکان بروز علائم افزایش می یابد. شواهد روشن از عوامل خطر ابتلا به اتیسم شامل حوادث قبل و در هنگام تولد در دست است. این موارد عبارتند از: سن پدر و مادر در زمان لقاح ، بیماری مادر در حاملگی و مشکلات خاص و پیشرفته در زمان تولد، بویژه دوره های مربوط به محرومیت اکسیژن مغز کودک. مهم است که به خاطر داشته باشید که این عوامل، خود به خود، باعث بروز اتیسم نمی شود. بلکه در ترکیب با عوامل خطر ژنتیکی، به نظر می رسد به میزان متوسطی سبب افزایش خطر می گردد.

تحقیقات نشان می دهد که یک زن می تواند خطر داشتن یک فرزند مبتلا به اتیسم را با جذب ویتامین های دوران بارداری حاوی اسید فولیک و یا خوردن یک رژیم غذایی غنی از اسید فولیک (حداقل 600 میکروگرم در روز) در طول ماه های قبل و بعد از لقاح کاهش دهد.

هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم ناتوانی قابل توجهی داشته و قادر به زندگی مستقل نیستند. حدود 25 درصد از افراد مبتلا به ASD توانایی صحبت کردن نخواهند داشت اما می توانند برقراری ارتباط با استفاده از وسایل دیگر را یاد بگیرند.

می توان در کلینیک های کاردرمانی با بهره گیری از تکنیک های ماساژ تخصصی و رویکرد یکپارچگی حسی (SI) و همینطور رویکرد درکی حرکتی (PM) بستر مناسب جهت فعالیت های آموزشی در بخش های کاردرمانی ذهنی – آموزشی و بازی درمانی را فراهم آورد ، تا با در اختیار گذاشتن یک درمان تیمی کامل برای این کودکان بهترین نتیجه ممکن را حاصل نمود.

بهزاد امینی، کارشناس ارشد کاردرمانی